De Windvanger staat aan alle kanten open. Hoe de wind ook waait, hij fluit er doorheen. Ik kon er niet omheen om hem te jutten bij het Amsteldiep, want de scherpe randen van de open schelpen prikten bijna door de zool van mijn waterschoenen. Zijn voetstuk is een door de heen en weer gaande IJsselmeergolven
Drie schelphelften die, natuurlijk met wat verbeelding, samen een Vogelvlucht vormen. Ik heb de bijbehorende 'klepjes' wel, maar vind het zo mooier. Gejut, terwijl ik niet zocht, op een zomerse dag bij het wadwachtershuisje op de Richel, een zandplaat onder Vlieland. Afmeting: H 15 x B 20 cm
De Zeeflora heeft een complexe vorm, met uiteen waaiende ‘blaadjes’. Aan de ene zijde lijkt ie gesloten, aan de andere kant krijgt hij een open karakter omdat daar schelpendeksels missen. Gejut onder Terschelling door een opstapper (zeiljargon voor bemanningslid). Jutten werkt n.l. aanstekelijk. Afmeting: H 21 cm x B 16 cm
Zo’n brok waarvan je denkt: wat is boven of onder? Hoe draai ik hem dat ie het meest tot zijn recht komt? De oplossing daarvoor bleek hem op een stuk schors te vleien zodat ie van alle kanten te bewonderen is én dat hem overduidelijk een identiteit geeft. Als Zeeslak dus. Het ‘slakkenhuis’ komt van
Twee dappere oestertjes hebben elkaar vroeg gevonden. Doordat hun schelpjes zich aan elkaar hechten konden ze, samen sterk, groeien tot een Perfect Match. Een parallel met het (menselijk) leven is snel gemaakt. De kronkelige tak die als steun dient komt van ver: ooit gejut in Dungeness Bay (Washington State, VS). Afmeting: H 21 x B
Tijdens het droogvallen onder Terschelling verslechterde het weer. Harde wind en weinig te jutten. Maar dan toch nog: 3 schelpen die Drie Monden vormen en elkaar stevig beethouden. De sokkel lag op een IJsselmeerstrandje. Daar lagen nog meer mooie grote stenen die ik niet kon laten liggen, dus het was wel even sjouwen die laatste
De Zeekoe is een atypisch stuk. Een van de weinige zonder gave schelphelften. Eigenlijk een amorfe beschadigde schelp met van alles er aan geplakt. Ach, zijn de buitenbeentjes niet zelden de verborgen pareltjes? Hij lag (bijna) onder ons anker bij het droogvallen boven het Molenrak, een vaargeul tussen Harlingen en de sluizen bij Kornwerderzand. Afmeting:
De Harteklop vond ik in 2022 op de Richel, een zandplaat onder Vlieland. Er zat zoveel wier op dat ik er eigenlijk niets in zag. Heb hem ‘bij toeval’ meegenomen. En zoals zo vaak: het bleek een verborgen pareltje. De naam kwam bij me op door de half open schelp die ik in gedachten zie