Is het niet de essentie van kunst om mensen diep te raken? Tot in hun ziel. Misschien zelfs tot tranen toe. Van verwondering, ontroering, vreugde of verdriet.

Het is mijn hoop dat iedereen die een goedjutwerk-object van mij koopt eenzelfde emotie voelt. Dat er iets wordt aangeraakt, elke keer dat je er even een blik op werpt.

De creaties die ik (eigenlijk) niet wil verkopen en dus als privécollectie heb aangemerkt, dragen voor mij precies dat: een bijzondere betekenis, een diepere emotie. Soms vanwege de plek waar ik de schelpen jutte. Soms vanwege de herinnering aan de omstandigheden bij het droogvallen. Of simpelweg omdat het eindresultaat me verrast en ontroert.

Maar als jij degene bent die datzelfde voelt bij een van deze creaties, laat het me weten. Overtuig me dat ie bij jou in goede handen is, en wie weet laat ik het dan toch jouw kant op gaan.